لایه های روسازی و خواص کلی آنها
لایه های روسازی و خواص کلی آنها و ضخامت و کیفیت مصالح لایه های روسازی، به نوع و درجه بندی راه ، مقاومت خاک بستر، میزان ترافیک، شرایط جوی، نوع مصالح قابل دسترسی و عوامل اقتصادی بستگی دارد.
خصوصیات و ویژگی های کلی لایه های روسازی و خواص کلی آنها بستر و هر یک از لایه های تشکیل دهنده روسازی بشرح زیر است
بستر روسازی(لایه های روسازی و خواص کلی آنها)
کیفیت خاک بستر، میزان تحمل باربری، حساسیت و آسیب پذیری آن در برابر عوامل جوی، در انتخاب لایه های روسازی نقش تعیین کننده دارد.
در اثر عبور بارترافیکی که کرنشهای فشاری قائم در بالای بستر روسازی ایجاد می‌شود که هرگاه مقدار این کرنشها از مقدار مجاز بزرگتر باشد می تواند منجر به شیار افتادگی در روسازی شود.
به طور کلی تمام خاک هایی که در طبقه بندی آشتو از A-1 تا A-7 تقسیم بندی شده اند، می توانند برای بستر روسازی راه مناسب باشند.
با وجود آن که خاک های گروه A-4 تا A-7 این طبقه بندی، در شرایط خشک از مقاومت کافی برخوردارند ولی در
مناطق پربارش و شرایط اشباع و یخبندان، به ویژه برای ترافیک سنگین، مناسب نبوده و بهتر است با استفاده از مواد
تثبیت کننده نظیر آهک، این مصالح را اصلاح و تقویت کرد.
مشخصات خاک بستر روسازی و لایه های روسازی و خواص کلی آنها، میزان تراکم نسبی آنها و سایر خصوصیات مربوطه در فصل دوم ارائه شده است.
شیبهای طولی و عرضی جاده که در طرح راه تعیین شده است باید در سطح بستر روسازی تأمین گردند تا لایه های روسازی با ضخامتهای طراحی اجرا شوند.
ﺑﺴﺘﺮ ﺭﻭﺳﺎﺯی ﺳﻄﺢ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﻻﻳﻪ ﻣﺘﺮﺍﻛﻢ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﺧﺎﻛﺮﻳﺰﻫﺎ، ﻛﻒ ﺑﺮﺷﻬﺎﻱ ﺧﺎﻛﻲ ﻭ ﺳﻨﮕﻲ، ﺯﻣﻴﻦ ﻃﺒﻴﻌﻲ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ
ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﺧﺎﻙ ﺳﻄﺤﻲ ﻭ ﻧﺒﺎﺗﻲ ﻭ ﻳﺎ ﺭﺍﻩ ﺷﻨﻲ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻻﻳﻪ ﺭﻭﺳﺎﺯﻱ ﺭﺍﻩ (ﻗﺸﺮ ﺯﻳﺮﺍﺳﺎﺱ) ﺭﻭﻱ ﺁﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻲﮔﻴﺮﺩ.
ﻋﺮﺽ ﺍﻳﻦ ﺑﺴﺘﺮ ﺩﺭ ﻛﻠﻴﻪ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻓﻮﻕ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻋﺮﺽ ﺗﺮﺍﺯ ﻧﻬﺎیی ﺧﺎﻛﺮﻳﺰﻫﺎ ﻭ ﻛﻒ ﺑﺮﺷﻬﺎﻱ ﺧﺎﻛﻲ ﻭ ﺳﻨﮕﻲ ﺍﺳﺖ.
ﺑﺴﺘﺮ ﺭﻭﺳﺎﺯﻱ و لایه های روسازی و خواص کلی آنها ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﺵ ﺧﺎﻛﻲ ﻭ ﻳﺎ ﺳﻨﮕﻲ، ﺧﺎﻛﺮﻳﺰ، ﻣﺴﻴﺮ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻭ ﻳﺎ
ﺳﻄﺢ ﺯﻣﻴﻦ ﻃﺒﻴﻌﻲ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﻮﺩ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺷﺮﺡ ﺯﻳﺮ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻻﺯﻡ ﺑﺎ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﮔﺮﺩﺩ.
ﺑﺴﺘﺮ ﺭﻭﺳﺎﺯی ﺩﺭ ﺑﺮﺵ ﺧﺎکی
ﻧﻮﻉ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺩﺭ ﻋﻤﻖ ۳۰ ﺳﺎﻧﺘﻴﻤﺘﺮ ﺯﻳﺮ ﺑﺴﺘﺮ ﻭ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺩﺭﺻﺪ ﺗﺮﺍﻛﻢ ﻧﺴﺒﻲ ﺩﺭ ﻛﻞ ﺍﻳﻦ ﺿﺨﺎﻣﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﻃﺒﻖ ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ
ﻣﺸﺮﻭﺣﻪ ﺍﻳﻦ بخش ﺑﺎﺷﺪ، ﺩﺭ ﻏﻴﺮ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺯﻳﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﻮﺩ.
ﺍﻟﻒ : ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻧﻮﻉ ﺧﺎﻙ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﺿﺨﺎﻣﺖ ۳۰ ﺳﺎﻧﺘﻴﻤﺘﺮ ﺯﻳﺮ ﻛﻒ ﺗﺮﺍﻧﺸﻪ ﺑﺎ ﺧﺎﻛﻬﺎﻱ ۱ Aﺗﺎ ۷ A ﺁﺷﺘﻮ ﻭ ﻳﺎ ﻧﻮﻉ ﺧﺎﻙ ﺗﻌﻴﻴﻦ
ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﻓﻨﻲ ﺧﺼﻮﺻﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﭘﺮﻭﮊﻩ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﻣﻨﻄﺒﻖ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺻﻼﺡ ﻳﺎ ﺗﻌﻮﻳﺾ ﻭ ﻳﺎ ﻛﺎﺭﺑﺮﺩ ﺍﻓﺰﻭﺩﻧﻴﻬﺎ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺁﻫﻚ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﮔﺮﺩﺩ.
ﺏ: ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺍﺻﻼﺡ ﺷﺪﻩ ﺑﻪ ﺷﺮﺡ ﺑﻨﺪ ﺍﻟﻒ، ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺩﻭ ﻻﻳﻪ، ﻫﺮ ﻻﻳﻪ ﺑﻪ ﺿﺨﺎﻣﺖ ۱۵ ﺳﺎﻧﺘﻴﻤﺘﺮ ﻛﻮﺑﻴﺪﻩ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺩﺭﺻﺪ ﺗﺮﺍﻛﻢ
ﻣﺸﺨﺼﻪ ﺑﺮﺳﺪ ﻭ ﺗﺮﺍﺯ ﻭ ﺭﻗﻮﻡ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﺗﺄﻣﻴﻦ ﮔﺮﺩﺩ.
بیشتر بدانید : تراشه آسفالت
ﺑﺴﺘﺮ ﺭﻭﺳﺎﺯی ﺩﺭ ﺑﺮﺵ ﺳﻨگی
ﺩﺭ ﺑﺮﺷﻬﺎﻱ ﺳﻨﮕﻲ، ﻣﻌﻤﻮﻻً ﻛﻒ ﺑﺮﺵ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻻﺯﻡ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺍ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ، ﻟﻴﻜﻦ ﺑﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﻧﺎﻫﻤﻮﺍﺭﻱ ﺣﺎﺻﻞ ﺍﺯ ﺣﻔﺎﺭﻱ، ﻛﻒ ﺑﺮﺵ ﺭﺍ
ﺣﺪﺍﻛﺜﺮ ۱۵ ﺳﺎﻧﺘﻴﻤﺘﺮ ﭘﺎﻳﻴﻦﺗﺮ ﺍﺯ ﺭﻗﻮﻡ ﺑﺴﺘﺮ ﺭﻭﺳﺎﺯﻱ ﺣﻔﺎﺭﻱ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺳﭙﺲ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻣﺮﻏﻮﺏ ﻭ ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮﻝ ﺟﺎﻳﮕﺰﻳﻦ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﺩﺭﺻﺪ ﺗﺮﺍﻛﻢ ﻣﺸﺨﺼﻪ ﻣﻲﺭﺳﺎﻧﻨﺪ.
ﺩﺭ ﺗﺮﺍﺸﻪﻫﺎﻱ ﺳﻨﮕﻲ ﻧﻮﻉ ﻣﺎﺭﻥ ﻳﺎ ﮔﭻ ﺑﺎﻳﺪ ﺣﺪﺍﻗﻞ ۳۰ ﺳﺎﻧﺘﻴﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﻛﻒ ﺑﺮﺵ ﺑﺎ ﺩﻭ ﻻﻳﻪ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻣﺮﻏﻮﺏ ﺗﻌﻮﻳﺾ ﻭ ﻫﺮ ﻻﻳﻪ ﺟﺪﺍﮔﺎﻧﻪ ﺗﺎ ﺣﺪ ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﻣﺘﺮﺍﻛﻢ ﮔﺮﺩﺩ.
ﺑﺴﺘﺮ ﺭﻭﺳﺎﺯﻱ ﺩﺭ ﺧﺎﻛﺮﻳﺰﻱ
ﺳﻲ ﺳﺎﻧﺘﻴﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﺧﺎﻙ ﺑﺴﺘﺮ ﺭﻭﺳﺎﺯﻱ ﺩﺭ ﺧﺎﻛﺮﻳﺰﻱ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺧﺎﻛﻬﺎﻱ (لایه های روسازی و خواص کلی آنها) ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﻪ
ﺷﺮﺡ ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﺍﻳﻦ ﻓﺼﻞ ﻭ ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﻓﻨﻲ ﺧﺼﻮﺻﻲ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺩﻭ ﻻﻳﻪ ﺟﺪﺍﮔﺎﻧﻪ، ﻫﺮ ﻳﻚ ﺑﻪ ﺿﺨﺎﻣﺖ ۱۵ ﺳﺎﻧﺘﻴﻤﺘﺮ ﺍﺟﺮﺍ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﻭ ﺗﺎ ﺣﺼﻮﻝ ﺩﺭﺻﺪ ﺗﺮﺍﻛﻢ ﻧﺴﺒﻲ ﻣﺸﺨﺼﻪ ﻣﺘﺮﺍﻛﻢ ﺷﻮﺩ.
ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺿﺨﺎﻣﺖ ﻓﻮﻕ ﺍﺯ ﺧﺎﻛﻬﺎﻱ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﺸﺪﻩ ﻭ ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﻻﺯﻡ ﺗﺄﻣﻴﻦ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﺻﻼﺡ ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺷﻮﺩ.
ﺑﺴﺘﺮ ﺭﻭﺳﺎﺯﻱ ﺩﺭ ﺳﻄﺢ ﺭﺍﻩ ﻣﻮﺟﻮﺩ
ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺍﻳﻦ ﺑﺴﺘﺮ ﺗﺎ ﻋﻤﻖ ۳۰ ﺳﺎﻧﺘﻴﻤﺘﺮ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺩﺭﺻﺪ ﺗﺮﺍﻛﻢ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﻤﻖ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﺑﻨﺪ ۴-۱- ۳ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻏﻴﺮ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﺻﻼﺣﺎﺕ ﻻﺯﻡ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺟﺮﺍ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺷﻮﺩ.
ﺩﺭ ﺷﺮﺍﻳﻄﻲ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﺴﺘﺮ ﻫﻤﺘﺮﺍﺯ ﺭﻭﻳﻪ ﺁﺳﻔﺎﻟﺘﻲ ﺭﺍﻩ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺑﺎﺷﺪ ﭼﮕﻮﻧﮕﻲ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﻛﺮﺩﻥ ﺑﺴﺘﺮ ﺭﻭﺳﺎﺯﻱ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﻓﻨﻲ ﺧﺼﻮﺻﻲ ﻗﻴﺪ ﺷﻮﺩ.
ﺑﺴﺘﺮ ﺭﻭﺳﺎﺯﻱ ﺩﺭ ﺳﻄﺢ ﺯﻣﻴﻦ ﻃﺒﻴﻌﻲ
یکی از شرکتهای مهم و بزرگ در حوزه راهسازی tensar می باشد که با سالها تجربه در این حوزه یکی از شرکتهای پیشرو محسوب می‌شود
ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺑﺴﺘﺮ ﺭﻭﺳﺎﺯﻱ ﺩﺭ لایه های روسازی و خواص کلی آنها ﺳﻄﺢ ﺯﻣﻴﻦ ﻃﺒﻴﻌﻲ (ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﺧﺎﻙ ﺳﻄﺤﻲ ﻭ ﻧﺒﺎﺗﻲ)
ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﺩ ﺑﺎﻳﺪ ﺣﺪﺍﻗﻞ ۳۰ ﺳﺎﻧﺘﻴﻤﺘﺮ ﺯﻳﺮ ﺗﺮﺍﺯ ﺑﺴﺘﺮ ﺭﻭﺳﺎﺯﻱ، ﺩﺍﺭﺍﻱ ﻛﻴﻔﻴﺖ ﻣﺸﺮﻭﺣﻪ ﺩﺭ ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﺍﻳﻦ ﻓﺼﻞ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﻏﻴﺮ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﺻﻼﺣﺎﺕ ﻻﺯﻡ ﺑﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮔﻴﺮﺩ.
زیراساس
لایه های روسازی و خواص کلی آنها زیراساس معمولاً نخستین قشر لایه روسازی است که برروی بستر روسازی قرار می گیرد.
مصالح زیراساس معمولاً از بستر رودخانه ها، مخروط افکنه ها و یا معادن کوهی (سنگ شکسته) تهیه می شود و در
موردهایی که ضرورت فنی و اقتصادی ایجاب نماید از تثبیت خاک با قیر، سیمان، آهک و یا افزودنی های شیمیایی استفاده می شود.
مشخصات فنی زیراساس در فصل سوم آئین نامه روسازی آسفالتی راههای ایران (۲۳۴) ارائه شده است.
مصالح زیراساس علاوه بر عملکرد عمومی سازه ای که در کل سیستم روسازی برای آن در نظر گرفته شده باید دارای خصوصیات زیر نیز باشد.
بیشتر بخوانید : مراحل اجرای آسفالت و آسفالتکاری
دانه بندی
دانه بندی زیراساس باید طوری باشد که از نفوذ مواد ریزدانه خاک بستر روسازی به قشراساس جلوگیری کند، لذا باید دانه بندی پیوسته ای داشته باشد.
مقاومت در برابر یخبندان
در مناطقی که عمق نفوذ یخبندان به زیراساس می رسد باید مصالح زیراساس طوری انتخاب شود که در برابر یخبندان حساسیت نداشته باشد.
خاصیت زهکشی
لایه های روسازی و خواص کلی آنها از جمع شدن آب آزاد ناشی از نفوذ آب های سطحی و یا تراوشی در لایه روسازی جلوگیری کند و لذا باید خاصیت زهکشی مطلوب برای تخلیه سریع آب را داشته باشد.